Chirurg naczyniowy. Miażdżyca kończyn dolnych.

Chirurg naczyniowy. Miażdżyca kończyn dolnych.

Zmiany miażdżycowe to najczęstsza przyczyna przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych. Do pozostałych przyczyn zalicza się chorobę Burgera, choroby zapalne, przerost włóknisto – mięśniowy, choroby następstw ostrego niedokrwienia kończyn dolnych i zespoły uciskowe. Miażdżyca to proces uogólniony obejmujący różne łożyska naczyniowe, niedokrwienie kończyn dolnych występuje często z chorobą niedokrwienną serca oraz niedokrwienia mózgu. Współwystępowanie choroby niedokrwiennej serca szacuje się od 30 do 90%, współtowarzysząca choroba naczyń mózgowych przypada u 26- 50% osób z przewlekłym niedokrwieniem kończyn dolnych. Przewlekłe miażdżycowe niedokrwienie kończyn dolnych związane jest z wiekiem – gwałtownie rośnie po 50 roku życia. Częstość występowania schorzenia w populacji ogólnej to 3-10%, powyżej 65 roku życia to już 20%.

Chirurg naczyniowy. Objawy kliniczne choroby niedokrwiennej kończyn dolnych przewlekłe.

Niedokrwienie kończyn dolnych to choroba o dużym zróżnicowaniu objawów klinicznych. Choroba może przebiegać bezobjawowo, w innym przypadkach doprowadzić może do krytycznego niedokrwienia kończyn dolnych. Objawy uzależnione są od stopnia zwężenia lub niedrożności naczyń, lokalizacji zmian w poszczególnych odcinkach naczyniowych, ogólnego stanu zdrowia pacjenta, od realizacji zalecanej terapii zachowawczej. Najczęściej zgłaszanymi przez chorych dolegliwościami jest poczucie wychłodzenia lub większej wrażliwości stóp na zimno, występowanie parestezji, zmiany zabarwienia skóry i paznokci, w późniejszym etapie choroby następuje zanik mięśni kończyn dolnych, pojawia się ból spoczynkowy oraz martwica tkanek.

Chirurg naczyniowy. Jak pomóc w chorobie niedokrwiennej kończyn dolnych?

Chorobę niedokrwienną kończyn dolnych rozpoznaje się na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego, uwzględniając obecność tętna wyczuwalnego w poszczególnych tętnicach. Celem metody obrazowej jest wizualizacja zmian w tętnicach. Obecnie stosuje się ultrasonografię dopplerowską z podwójnym obrazowaniem, angiografię, tomografię komputerową i rezonans magnetyczny. Leczenie chorych z miażdżycowym niedokrwieniem kończyn dolnych polega na wyeliminowaniu krytycznego niedokrwienia i zagrożenia amputacji. Dlatego przy pierwszych objawach należy jak najszybciej podjąć leczenie w ośrodkach chirurgii naczyniowej. Rehabilitacja polega na treningach marszowych w warunkach domowych lub nadzorowanych na bieżni. Metoda usprawnienia to np. nordic walking, ćwiczenia oporowe kończyn dolnych, treningi na rowerze stacjonarnym. Rehabilitacja powinna być prowadzona kompleksowo, systematycznie, indywidualnie być dobrana do współistniejących chorób. Do celów rehabilitacji w tej chorobie zalicza się wydłużanie dystansu chodu, wzmacnianie siły mięśni kończyn dolnych, poprawienie równowagi nerwowo-mięśniowej, poprawienie ogólnej wydolności fizycznej, poprawienie parametrów hemodynamicznych układu krążenia oddechowego, poprawienie jakości życia, a przede wszystkim odroczenie leczenia inwazyjnego.